Is 'zorg' in de naam wel zòrg?
Jeugdzorgwetenschap
Hypocognitie is geen goed begin voor hulp
Op https://www.nrc.nl/nieuws/2018/07/20/je-weet-niet-wat-je-niet-weet-en-dat-leidt-tot-fouten-en-arrogantie-a1610681 staat een artikel over de kennishorizon van personen, waardoor er een blindheid bestaat voor andere inzichten, met voorbeelden.
Hypocognitiviteit komt bij iedereen voor, maar is ernstig bedreigend bij hen die fatale beslissingen over kinderen mogen en kunnen maken, zoals in de jeugdzorg. Wetenschappers zoals Gresser, Weinberger, e.a. waarschuwen voor de gevòlgen van deze beslissingen, het uithuisplaatsen, het scheiden van ouders en kind, met gevolgen in de psyche, de fysiek en het DNA.
{Verrijk hiermee tevens uw woordenschat; http://www.woorden.org/woord/zoeken}.
Wetenschappelijke bevindingen van psychologen aan de Universiteit van Michigan: Kaidi Wu en David Dunning, 2018 :
“Je weet niet wat je niet weet – en dat leidt tot fouten en arrogantie”
= Dingen waarvan we niet weten dat we ze niet weten. =
= Wij als mens zijn op dat gebied in enigermate hypocognitief.
Een citaat:
“En dit is het [wetenschappelijke] punt: óók de terreinen waarop we hypocognitief zijn, de gebieden van onze verborgen onwetendheid, beïnvloeden ons denken en leven! Dat lieten de psychologen Kaidi Wu en David Dunning van de Universiteit van Michigan eerder dit jaar zien in een overzichtsartikel in Review of General Psychology* (http://psycnet.apa.org/record/2017-42077-001).
En ja, dat is dezelfde Dunning van het Dunning-Kruger-effect**:
= het verschijnsel dat vooral mensen die ergens geen verstand van hebben de expertise missen om te kunnen begrijpen dat ze er geen verstand van hebben, waardoor ze ten onrechte denken dat ze er wél veel van weten.
Zowel bij het Dunning-Kruger-effect als bij het concept van hypocognitie beseft iemand niet wat hij niet weet èn wat het effect daarvan is.”
Nootjes:
*:
“Uittreksel van “Hypocognition: Making sense of the landscape beyond one’s conceptual reach.” (digitaal vertaald):
Mensen denken, voelen en gedragen zich binnen de grenzen van wat ze kunnen bedenken. Buiten dat conceptuele landschap vertonen mensen hypocognitie (d.w.z. gebrek aan cognitieve èn/of linguïstische representaties van concepten om ideeën te beschrijven of ervaringen te expliciteren). We bespreken het onderzoek naar de implicaties van hypocognitie voor cognitie en gedrag. Op basis van de expertise en interculturele literatuur beschrijven we hoe hypocognitie iemands mentale wereld verarmt, waardoor cognitieve gebreken in herkenning, uitleg en geheugen achterblijven terwijl het sociale chauvinisme {groepsbelangen} en conflicten op politiek, institutioneel, en cultureel gebied worden aangewakkerd. Ondanks de alles doordringende gevolgen, kan van mensen niet worden verwacht dat zij zich {hiermee} identificeren wanneer zij zich in een hypocognitieve toestand bevinden, terwijl zij hun opvattingen verwaarlozen voor de totaliteit van alles wat er is. In de mate dat hun kenniskanaal te smal wordt, riskeren mensen zich over te geven aan de tegenhanger van hypocognitie, hypercognitie (d.w.z. de foutieve overtoepassing van andere beschikbare conceptuele begrippen op problemen buiten hun feitelijke relevantie). (PsycINFO Database Record (c) 2018 APA, alle rechten voorbehouden)”.
{Concepten zijn denkbeelden die men al vanaf de jeugd ontwikkelt, dus door de representatie van de voorgaande ouders e.a.. Een ‘conceptueel landschap’ is dus al de denkbeelden met gevoelswaarden die men draagt. De meeste denkbeelden, ook van het zelfbeeld en ’t wereldbeeld, zijn niet gerelativeerd en geverifieerd aan ‘waarheid’, of aan realiteit in interactie met anderen. – Linguïstisch = m.b.t. Taal, de woordenschat waarop we denken. – Representatie = Vertegenwoordiging, hoe je overkomt, naar bijv. een kind dat dit als levensvoorbeeld in zich verwerkt. – Cognitie = kennis, idee, overtuiging in de geest van 1 of meer personen, w.o. jeugdzorgwerkers en -lobby. – Expertise = deskundigheid, vakbekwaamheid; let op beroepsregistratie! – Cultuur vertekent conditionerend de werkelijkheid in de cognitie per groep. – Hypo = Latijn voor “onder”, lager dan….. -- Meta = Latijn voor midden, gemiddelde -- Hyper = Latijn voor bovenmaats}.
**:
“Uittreksel (ook vertaald met Google-translate) :
Mensen hebben de neiging om overdreven gunstige opvattingen te hebben over hun capaciteiten op veel sociale en intellectuele gebieden. De auteurs suggereren dat deze overschatting gedeeltelijk plaatsvindt, omdat mensen die ongeschoold in deze domeinen zijn een dubbele last hebben: niet alleen conditioneren deze mensen foutieve conclusies en maken ze ongelukkige keuzes, maar hun incompetentie berooft hen van het metacognitieve vermogen om het te realiseren. In 4 studies vonden de auteurs dat deelnemers die in het onderste kwartiel scoorden op tests van humor, grammatica en logica, hun [test]prestaties en vaardigheid overschatten. Hoewel hun testscores ze in het 12e percentiel zetten, schatten ze dat ze in de 62e waren. Verschillende analyses koppelden deze miscalibratie aan tekorten in metacognitieve vaardigheden, of het vermogen om nauwkeurigheid van fouten te onderscheiden. Paradoxaal genoeg hielp het verbeteren van de vaardigheden van de deelnemers en daarmee het vergroten van hun metacognitieve competentie hen de beperkingen van hun capaciteiten te herkennen. (PsycINFO Database Record (c) 2016 APA, alle rechten voorbehouden ©)”.
{Kwartiel is het laagste deel van N, de groep, de onderzochte bevolkingsgroep; waar die laagsten dachten 62% goed te hebben, waar ze slechts 12% behaalden. Ze ‘miscalibreerden’, dus ze schatten of berekenden – door de hypocogniviteit – niet reëel.}
Totaliteits-illussie van een groep, zoals 'jeugdzorg':
Citaat: “Hypocognitie maakt dat mensen lijden aan wat Wu en Dunning de ‘totaliteitsillusie’ noemen, het misplaatste gevoel, dat hoe jij [met je groep] de wereld ziet, is, zoals de wereld ten volle is, dat wat je ziet alles is wat er is.”
Op de belangrijke site met o.a. https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschap-tegen-jeugdzorg-1 bevond Cora Bartelink dat jeugdzorgwerkers te veel vanuit hun persoonlijke opvattingen tot fatale besluitvorming komen.
De concrete wetenschap uit Doyle, Gresser of Weinberger wordt niet afgewogen tegenover hun onderbuikgevoelens over gezinnen.
Deze site geeft enige wetenschap waarmee de jeugdzorg niet werkt, en pseudo-wetenschap waarmee de jeugdzorg en rechters helaas wel werken in gokkend geloof.
Zie ook onderaan (bias speelt op) en :
Wetenschap, wetenschap, wetenschap, pseudowetenschap
Kijk ook op de site van Vechtscheidingen, en
Jeugdbescherming, en
Kinderbescherming, en
Jeugdzorg.
Confirmation bias heerst bij jeugdzorg:
wetenschap wordt genegeerd!*
Verder over de bias
De 'jeugdzorg' komt regelmatig met pr (mooipraat of eigenlijk misleiding) in de pers, of het gaat over te weinig geld, of te weinig pleegplaatsen als afzetgebied, of te kort aan respect...
Vele jeugdzorgwerkers ‘voelen zich bedreigd’. Dat wordt echter niet gerelateerd aan de aantallen valse positieven die de dwangzorg binnengehaald worden. Wanneer ge de YouTube van prof. Ursula Gresser hebt gezien, dan weet ge hoeveel schadelijke gevolgen er aan frustrerende dwangzorg zitten.
Nog meer ouders dan ernstige, durende bedreigingen naar jeugdzorgwerkers, voelen dat hun kind onder ‘jeugdzorg’ bedreigd wordt gezien de wetenschappelijke bevindingen die de ‘jeugdzorg’ , vooral de ‘jeugdbescherming’ , niet wìl aannemen.
De opleiding van jeugdzorgwerkers is niet hoog, en zeker niet diagnostisch, dus niet op het niveau van kinderrecht artikel 24 lid 1.
Waar ouders naar het gevoel van de jeugdzorgwerker “tegenspreken” (en soms zelfs enige wetenschappelijke bevindingen uit https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/wetenschapvoorbeleid aanhalen) voelen jeugdzorgwerkers zich vaak al bedreigd. Die wetenschap, die toch aantoont dat dwangzorg schadelijk is in de meeste gevallen, is een bedreiging voor de hypocognitieve jeugdzorgwerker.
Alle AMHK’s (Veilig Thuis), RvdK en G.I.’s hebben een bloemlezing van die recente wetenschap verkregen. (G.I.: https://vechtscheidingen.jimdo.com/wetenschap/brief-aan-alle-g-i-s/ ; RvdK en AMHK: https://kinderbescherming.jimdo.com/brieven/rvdk-vt-kennen-gresser-nu/).
Na de ontvangstbevestigingen vernamen we niets meer. Door klachten en meldingen van ouders die in hun case deze wetenschap voorlegden zien we dat deze jeugdbeschermingsketen deze toch opmerkelijke wetenschappelijke bevindingen niet implementeerde in hun beleid. En noch de inspectie, de gemeenten noch de betreffende ministeries zien er op toe, al zijn ze aangeschreven.
Dat is slechts, gemeten naar geweten, te verklaren door 'Confirmation bias'.
De Confirmation bias:
Marjan Bakker, als gedragsdeskundige verbonden aan Tilburg University, gebruikt voor het ‘wegkijken’ (ook wel ‘tunnelvisie’) de term confirmation bias en stelt dat dit juist in het huidige tijd een steeds nadrukkelijkere rol speelt.
"Confirmation bias betekent eigenlijk gewoon dat als er bewijs wordt geleverd dat tegen je standpunt is, je dat negeert of afkeurt. Terwijl je het veel makkelijker accepteert als het in jouw straatje past. Je eigen standpunten worden daarmee alleen maar sterker", aldus Bakker.
Dat is niet eens een bewuste keuze. Iedereen doet het. "Het is vaak wel nuttig om op die manier naar de wereld te kijken", legt Bakker uit. "Het werkt best goed om de bevestiging te zoeken."
Maar bij de hypocognitie die onder jeugdzorgwerkers relatief vaker voorkomt dan de Normaal, het gemiddelde onder de bevolking, rekening houdend met het werkveld waarin men werkt, en het feit dat dwangzorg schadelijk is, niet alleen voor de levenssfeer van het kind, doch ook voor de ontwikkeling, is dit ‘wegkijken’ en zo nodig de hakken in het zand zetten, dat frustratie oproept bij gezinnen, zullen deze jeugdzorgwerkers, raadsmedewerkers en gezinsvoogden zich bedreigd voelen maar ook dit oproepen bij personen die weinig verbale beheersing hebben.
Een waarschuwende professor:
Prof. Carlo Schuengel heeft op een jeugdzorgacademie in 2013 te Amsterdam uitgelegd dat dwang in de jeugdzorg niet goed werkt, en gaf tips; helaas zie ik dat na diens lezing er niets van geleerd is anders dan nog meer verkeerde communicatietechniek door de ‘jeugdzorg’.
Ouders kunnen weet hebben, bijv. van Facebook (Stop Jeugdzorg / St. SOS Jeugdzorg) of deze site, van die wetenschap en die doorgeven in de hoop op inzicht bij de ‘jeugdzorg’.
Waar arts Ursula Gresser wel heel duidelijk is geweest in 2015 en zelfs woorden richten tegen rechters zijn ouders bewuster dat frustratie en weghouden van kind voor het kind een ernstige bedreiging, ernstiger dan de vage codificatie in BW1:255, inhoudt, en dat leidt tot ernstige bezorgdheid.
Dan is het niet verwonderlijk dat er ouders bijzitten die verbaal 'dreigend kunnen overkomen'. Zeker waar uw kind geroofd wordt, zonder brede voorlichting vooraf, waardoor er ook geen keuze werd gegeven, geen inzicht werd gekweekt, door de ‘jeugdzorg’, en u weet dat zelfs het DNA door wegplaatsen schade oploopt (Daniel Weinberger, 2018, na Joseph J. Doyle, 2007), kan het gemoed nogal eens kortstondig oplopen.
Het lijkt er op dat de ‘jeugdzorg’, dat is geen hulpverlening (Jw artikel 3.2 lid 2) in jeugdhulp of gezondheidszorg, gebruik maakt van deze opgewekte gevoelens van onmacht en bezorgdheid.
Er zijn diverse publiekelijke onderzoeken geweest, al sinds de commissie Junger-Tas (1983), waarna de jeugdzorglobby toch een eigen actieplan schreef, vaag op de belofte tot verbetering in de mentale cultuur en professie. Een belofte die we al dertig jaar horen en zien dat deze niet nagekomen wordt, wat ook niet kan; de jeugdzorgwerkers zijn niet diagnostisch bevoegd….
De rechter is geen orthopedagoog:
En waar de rechter geen orthopedagoog is en dus moet gokken in de beperkte tijd die genomen wordt voor ingrijpende maatregelen in het civiele recht met kìnderen, wordt gegokt op die juridische partij die ‘professioneel’ heet te zijn, al kijkt deze weg van de moderne wetenschap.
Meer en meer ouders weten dat de jeugdbescherming de rechterlijke macht is, vanwege deze misstand dat er geloofd wordt in broodverdieners (professional = broodverdiener; dus ook de slager en de kraanmachinist zijn professioneel).
Zou u uw kind geopereerd willen zien door een professional of door een specialist?
Kinderrecht IVRK art. 24 lid 1 zegt: “Lid 1. De Staten die partij zijn, erkennen het recht van het kind op het genot van de gróótst mógelijke máte van gezondheid èn op vóórzieningen voor de behandeling van ziekte en het herstel van de {ook psychische/pedagogische} gezondheid. De Staten die partij zijn, stréven ernaar te waarborgen dat gèèn enkel kind zijn of haar rècht op tóégang tot deze voorzieningen voor gezòndheidszòrg wordt ònthouden.”
De ‘jeugdzorg’ schijnt, ondanks de vraag van ouders, de pest te hebben om een diagnostieke nulmeting te doen, wat nodig is om voortgang te kunnen meten, om ouders openheid te geven wat er mis is, om voorlichting te kunnen geven op niveau, en om IVRK artikel 25 te kunnen uitvoeren, de evaluatie bij een verlenging van een dwangmaatregel (OTS/UHP).
Ouders mogen vanuit hun plicht in BW1:247 eisen dat er op niveau voorgelicht wordt, om te kunnen verbeteren waar ze beschuldigd worden een bedreiging te zijn volgens de tekst van BW1:255 lid 1 c.q. 4. Het is immers een kinderrecht. We zien dat dit de ouders verweten wordt, en bij de rechter heet het dat de ouders hun hulpverlening niet accepteren. “De ouders werken tegen”, is het verwijt, en de onnozele kinderrechter geloofd dat (tegen de Trias politica in; geloof, recht en ideologisch overheidsbemoeien zijn hier nìèt gescheiden).
Èn de jeugdbescherming geeft geen hulpverlening volgens Jw 3.2 lid 2 (Jw = Jeugdwet), "een gecertificeerde instelling biedt geen jeugdhulp aan", èn verzet zich tegen IVRK art. 24 lid 1 en verwordt zo als een schadelijke onverbeterlijke traditie conform lid 3 IVRK24.
Er zijn actieplannen van deskundigen en juristen die de problemen van gezinnen doorzien, zoals dat van mr. Peter Prinsen. Enige analyses zijn verzameld op https://jeugdbescherming.jimdo.com/adoptie-en-pleegzorg/relativeer-en-onderzoek/analyse-van-beleid-in-jeugdzorg/ .
De pr van de jeugdzorglobby komt regelmatig met mooipraat in de publiciteit dat ouders onder ‘jeugdzorg’ zwakbegaafd zijn, alhoewel we zelfs een raadslid, een orthopedagoge, analisten, pedagogen, militairen, en andere hogergekwalificeerde ouders kennen die niet door het verzet van de ‘jeugdzorg’ heen komen, de 'hakken in het zand' ervaren, en de onmacht door gokkende kinderrechters.
Zo komt de jeugdzorglobby soms ook met 'dat ze zich bedreigd voelen'. In welke mate meestal wanneer ze dat voelen?? Ja, er zijn wat extremen, maar daar zòrgt de jeugdbescherming dan vaak ook zelf voor.
Zet in een tijdvak het aantal echte bedreigingen af tegenover het aantal bedreigde jeugdzorgkinderen onder een ‘beschermingsmaatregel’. Diverse onderzoeken komen vaak uit op dat drie op de vier jeugdzorgkinderen niet de passende zorg krijgen onder OTS.
Hoe zo de geopenbaarde ‘bedreiging’ onder jeugdzorgwerkers nu komen?
Genoemde wetten: https://jeugdbescherming.jimdo.com/tips-en-andere-brieven/wetgeving-en-regels/,
als ook: https://jeugdzorg.wixsite.com/jeugdzorg/overzicht-wetten-knelpunt
Europees Hof voor de Rechten van de Mens doet uitspraak tegen Noorwegen in geval van pasgeborene van een moeder;
Rechters verklaren dat "de autoriteiten in de onderhavige zaak er niet vanàf het begìn in zijn geslaagd om het kind te herenigen met zijn moeder"
-{Voor Nederland: BW1:255 heeft doel en BW1:262 met doel, dus gebruik Rv810a.2}.
